Het printen van voorwerpen met een 3D-printer is intussen al enige tijd mogelijk voor de gewone consument. In het laatste decennium is hobbymatig 3D-printen een stuk goedkoper, gemakkelijker en betrouwbaarder geworden. Waar grote bedrijven al lange tijd industriële printers gebruiken, hebben wij als hobbyisten van de technologie geprofiteerd. Het is allemaal dus een stuk goedkoper geworden, maar helaas is het nog steeds vrij prijzig. Als je toch erg graag een 3D-printer wilt aanschaffen om op een geavanceerde manier te gaan knutselen wil je dan ook zeker weten dat je de juiste aankoop maakt. Daarom hier een overzicht van de twee meest gebruikte methodes van 3D-printen.

FDM printing

We beginnen maar met de meest bekende vorm van 3D-printen als het gaat om consumenten printers. FDM staat voor Fused Deposition Modeling. Hiermee wordt het filament, ook wel te zien als het “inktpatroon” van een 3D-printer, gesmolten en uit een spuitstuk geperst.  Hierdoor wordt laagje voor laagje een voorwerp van onder tot boven gecreëerd. Het filament bestaat uit een thermoplastic, een plastic dat door verhitting zacht of zelfs vloeibaar wordt. Korte tijd na het afkoelen zal verharding al inzetten, waardoor het mogelijk is om laagje voor laagje te printen. Het voordeel van een 3D-printer is dat het relatief snel werkt, en dat het gebruik ervan ook iets goedkoper is. Je kan heel gemakkelijk allerlei soorten filament kopen. De machine zelf kan ook goedkoper zijn wanneer het een kleinere machine voor hobbyisten betreft. Als keerzijde is de kwaliteit weer iets minder goed dan die van de meest gangbare tegenhanger.
SLA

De andere veelgebruikte methode van 3D-printen heet SLA. De technologie zelf is al behoorlijk oud, uitgevonden in de jaren tachtig, en nog steeds is het een van de meest populaire methodes. SLA staat voor Stereolithography Apparatus, en de algemene naam voor de methode is stereolithografie. Met behulp van een laser wordt een laag vloeibaar resin in gehard plastic verandert. Dit proces heet fotopolymerisatie. De resin-vloeistof wordt dus op een moleculair niveau verstevigd door het blootstellen aan (intens) licht. Dit dus in tegenstelling tot de FDM waarbij hitte wordt gebruikt om het plastic te smelten. Het voordeel van het gebruik van een laser ten opzichte van een spuitstuk is natuurlijk de nauwkeurigheid. Het oppervlak van het contactpunt met de laser is natuurlijk minimaal, en hierdoor kunnen complexe voorwerpen geprint worden. Het nadeel van een SLA printer is dan weer dat het een stuk langer duurt voordat het proces afgerond is. Voor de serieuze hobbyist of de professional is dat het natuurlijk waard, want je wilt wel jouw digitale 3D-model zo nauwkeurig mogelijk in het echte leven geprint zien!